Δεμίρη 2310244180 2310432180 Διονυσίου
Δεμίρη 2310244180 2310432180 Διονυσίου
Η μικρωτία αποτελεί συγγενή διαταραχή της διάπλασης του πτερυγίου του ωτός. Aναλόγως της βαρύτητας, το πτερύγιο του αυτιού εμφανίζει ήπια δυσπλασία ή είναι έντονα παραμορφωμένο, υποπλαστικό ή απλαστικό. Τα αίτια της μικρωτίας δεν είναι γνωστά. Η δυσπλασία του πτερυγίου μπορεί να αφορά το ένα ή και τα δύο αυτιά, και να συνοδεύεται από εσωτερικές δυσπλασίες του αυτιού ή και προβλήματα ακοής του παιδιού.
Ο πλαστικός χειρουργός καλείται να αναμορφώσει το δυσπλαστικό ωτικό πτερύγιο, αποκαθιστώντας την φυσιολογική τρισδιάσταση ανατομία του. Είναι απαραίτητο, σε κάθε περίπτωση μικρωτίας, να προηγείται σχολαστική εξέταση του παιδιού από παιδίατρο και ειδικό ωτορινολαρυγγολόγο για διερεύνηση πιθανής βαρηκοΐας.
Η αποκατάσταση περιλαμβάνει 2-4 χειρουργικά στάδια, ανάλογα με τη μορφή μικρωτίας και την τεχνική που ακολουθείται. Οι επεμβάσεις ξεκινούν σε ηλικία 8 ετών περίπου. Στο πρώτο και βασικότερο στάδιο, διαμορφώνεται ο σκελετός του αυτιού από χόνδρινα μοσχεύματα που λαμβάνονται από τις πλευρές του ασθενούς με τομή στη θωρακική χώρα (αυτόλογοι ιστοί). Τα επόμενα χειρουργικά στάδια γίνονται σε χρονικά διαστήματα 6-12 μηνών μεταξύ τους και περιλαμβάνουν την τελική διαμόρφωση του δέρματος, του λοβίου του αυτιού και του ακουστικού πόρου.
Εφόσον η επέμβαση γίνει από εξειδικευμένο πλαστικό χειρουργό με την ενδεδειγμένη χειρουργική τεχνική, τα αποτελέσματα είναι πολύ καλά και προσφέρουν μεγάλη ικανοποίηση στον ασθενή και την οικογένειά του. Τονίζεται ότι το νέο ωτικό πτερύγιο, ενώ μοιάζει πολύ με το άλλο φυσιολογικό αυτί, μπορεί να μην είναι πανομοιότυπο με αυτό.
Για την αντιμετώπιση της μικρωτίας, έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορα αλλοπλαστικά υλικά (συνθετικά πλέγματα, ακρυλικά, πολυαιθυλένιο). Αυτά έχουν το σχήμα και τη μορφή ωτικού πτερυγίου, διατίθενται στην αγορά σε διάφορα μεγέθη, και τοποθετούνται –με χειρουργική επέμβαση- κάτω από το δέρμα της περιοχής του αυτιού. Το πλεονέκτημά τους είναι ότι, χάρη στην άμεση διαθεσιμότητά τους, η επέμβαση είναι απλούστερη και αποφεύγεται η λήψη χόνδρου από τον ασθενή. Το βασικό μειονέκτημά τους αφορά τον αυξημένο κίνδυνο αποβολής τους, επιπλοκή που μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία της αποκατάστασης.
Οι τραυματισμοί του αυτιού είναι αρκετά συχνοί, ιδίως στα πλαίσια σοβαρών ατυχημάτων ή διαπληκτισμών. Συχνό αποτέλεσμα των τραυμάτων αυτών είναι η απώλεια τμήματος του ωτικού πτερυγίου και η μόνιμη παραμόρφωσή του. Η παρέμβαση του πλαστικού χειρουργού έχει στόχο την αποκατάσταση του ελλείμματος με ανάπλαση της φυσιολογικής τρισδιάστατης μορφής του πτερυγίου.
Η επέμβαση, ανάλογα με την βαρύτητα της κάθε περίπτωσης, γίνεται σε ένα ή περισσότερα στάδια και συνήθως απαιτεί λήψη μοσχευμάτων χόνδρου ή/και δέρματος από άλλες περιοχές του σώματος του ασθενούς.